Filmeducatie
Parijs, 1895. Tijdens de allereerste betaalde bioscoopvoorstelling zie je hoe een trein het station binnenrijdt. De bioscoopbezoekers duiken weg, bang om aangereden te worden. Sindsdien heeft de filmindustrie een enorme ontwikkeling doorgemaakt. Een fascinerend uitgangspunt voor een filmcursus en andere vormen van filmeducatie.
Introductie in de filmgeschiedenis
De cursus ‘introductie in de filmgeschiedenis’ omvat (naar keuze) vier, vijf of zes lessen, waarin ik samen met de deelnemers een boeiende reis door de filmgeschiedenis maak.
Aan bod komen o.a. het ontstaan van de film, Europese en Amerikaanse filmpioniers, surrealisme, Frans Impressionisme, Duits Expressionisme, Russische Montage, Klassiek Hollywood (de opkomst en bloei van zes belangrijke filmgenres: western, horror, animatie, screwball comedy, musical, gangsterfilm), Italiaans Neorealisme, Nouvelle Vague, New American Cinema en bepalende regisseurs, zoals Michelangelo Antonioni, Akira Kurosawa, Federico Fellini en Ingmar Bergman.
Je leert hoe en waarom filmstromingen en filmgenres ontstonden, en hoe zij elkaar hebben beïnvloed. Ook hoe filmmakers nu nog de artistieke vruchten plukken van hun vroegere collega’s.
Bovendien ontdek je tijdens deze cursus talrijke parels uit de intrigerende filmgeschiedenis!
Op verzoek worden in een extra afsluitende les favoriete films van cursisten besproken.
Anders kijken naar film
Aan ‘Anders kijken naar film’ kan worden deelgenomen door cursisten die de introductiecursus hebben gevolgd, maar ook overige filmliefhebbers zijn uiteraard van harte welkom.
Deze cursus duurt vier of vijf avonden waarop films worden geanalyseerd aan de hand van thema’s. Enkele voorbeelden.
Acteren in film
Met het ontstaan van de film rond de vorige eeuwwisseling was er behoefte aan een nieuwe acteerstijl, anders dan die van het toneel en het theater. Ik behandel in vogelvlucht de geschiedenis van het acteren, de ontwikkelingen door de eeuwen heen en beland al snel bij de introductie van de geluidsfilm eind jaren 20.
Wat zijn de verschillen tussen acteren op het toneel en acteren in een film? Waarom konden sterren van de stomme film niet slagen toen zij eenmaal hun mond moesten opendoen? En hoe acteert iemand in een film met special effects?
Deelnemers zien typische voorbeelden van klassieke en moderne acteerstijlen: van de traditionele Engelse school tot de Russische vernieuwer Konstantin Stanislavski, van method acting tot overacting. Van Lillian Gish en Buster Keaton tot en met Bette Davis en Laurence Olivier; van Marlon Brando en Meryl Streep tot en met Nicolas Cage en Jim Carrey.
Humor in film
Niets is zo persoonlijk als humor. Toch gaan we een poging wagen om te kijken wat een film of een filmscène soms zo onweerstaanbaar grappig maakt.
Iedereen heeft wel een favoriet subgenre: slapstick, screwball comedy, satire, absurdisme, kolder, comedy of manners, parodie, romantische komedie of zwarte humor.
Enkele namen die voorbij komen: Charlie Chaplin, Cary Grant, Katharine Hepburn, Peter Sellers, Mel Brooks, Monty Python, Julia Roberts en Woody Allen.
Kleur in film
Kleur is vaak een essentieel onderdeel van storytelling. Rood betekent passie en liefde of woede en jaloezie. Iemand in het blauw is misschien koel en introvert. Oranje en geel zijn geschikt voor de herfst en prachtige zonsondergangen.
In onze zoektocht naar betekenis van kleuren en kleurencombinatie kunnen we natuurlijk niet heen om de grote regisseurs uit de filmgeschiedenis, zoals D.W. Griffith, Alfred Hitchcock, Akira Kurosawa, Jean-Luc Godard, Stanley Kubrick en Wes Anderson.
We beginnen bij de allereerste films die met de hand werden ingekleurd of een kleurenbadje kregen, zien hoe het ontstaan van Technicolor prachtige filmklassiekers opleverde en eindigen in het huidige digitale tijdperk waarin de computer het celluloid heeft verdrongen en filmmakers kunnen toveren met kleuren.
Eten in film
Voedsel in speelfilms heeft bijna altijd een betekenis en is vaak deel van een historische context. Eten is een sociaal, economisch en psychologisch verschijnsel en staat vaak aan de basis van veranderende persoonlijke relaties. Eten dient als verleiding, verraad of verzoening. Van een romantisch etentje voor twee tot een familiediner waar duistere geheimen worden geopenbaard.
Mannen ontlenen meestal status aan eten en gebruiken het voor het verhullen van hun emotionele gebreken. Als een man kookt, weet hij misschien niet hoe hij anders zijn liefde moet uitdrukken. Voor vrouwen lijkt eten samen te vallen met verzorging en troost of betekent het de klassieke weg naar zelfstandigheid of de ontsnapping uit een benauwend huwelijk.
Aan de hand van een selectie van bekende en minder bekende films uit verschillende culturen ervaren we op een spannende, ontroerende, smakelijke – en soms onsmakelijke – manier de rol van eten in film.
Meer filmeducatie
De film en de filmgeschiedenis zijn onuitputtelijk. Alle mogelijke thema’s en genres kunnen worden behandeld. Vraag naar de mogelijkheden.